Villa Noailles bevindt zich op verschillende niveaus. Ooit was dit een olijvengaard, waarvan de bomen op rijen zijn aangeplant op verschillende terrassen, die zich op hun beurt weer op verschillende hoogten bevinden. Nog steeds zijn de restanten van deze olijfgaard te zien, want hier en daar en aan het eind van de tuin bevinden zich nog enkele rijen van deze bomen met hun karakteristieke grijze blad.
Zowel het 18e-eeuwse huis als de tuin zelf heeft het verschillende lange perioden zonder gedegen onderhoud moeten stellen, maar heeft daar niet noemenswaardig onder geleden. Het type tuin, waarin bijvoorbeeld borders ontbreken, straalt hoogstens een grotere ‘doorleefdheid’ uit, iets wat een dergelijke tuin alleen maar goed doet. Bijzonder is de pergola, die in zijn geheel uit Cercis siliquastrum, de judasboom bestaat. Dit onderdeel is ooit ontworpen door niemand minder dan Russell Page, de beroemde en in vele landen opererende Engelse tuinontwerper. Meer van deze tijd zijn de bijdragen en restauraties van architect Emilio Terry, die echter overal de sfeer in de tuin heeft weten te behouden.
Ook uitermate fraai zijn die onderdelen, waarbij water een rol speelt: water sijpelt onder meer door kanaaltjes, fonteinen, vazen en kleine gemetselde vijvers. Natuurlijk heeft u ook vanuit deze tuin op allerlei plaatsen een wijds uitzicht over het omringende landschap, een onderdeel dat bij al deze tuinen zo’n belangrijke rol speelt. Geknipte hagen zorgen daar waar nodig voor beschutting en privacy en gaan soms over in complete huisjes, uit groen opgebouwd. Her en der staan er eveneens bustes en standbeelden in de tuin opgesteld. Alhoewel er natuurlijk best wel bijzondere bomen en andere beplanting aanwezig is, moet deze Villa Noailles (er bestaat nog een veel modernere Villa Noailles in Hyères) het hebben van de sterke lijnen in het ontwerp die zorgen voor een tijdloze uitstraling.
