De paradox-plant, zo wordt Tamarix soms genoemd. Een goed gesnoeide plant in volle bloei is een parel, een ongesnoeide uitgebloeide plant een puist. Schoonheid versus ergernis, daarin zit ‘m de paradox. Toch zijn er, met een snoeischaar in de hand, prachtige resultaten te boeken met deze tamarisk. Hopelijk gaat dit artikel overtuigen…
Tamarix tetrandra
De Tamarix behoort tot de Tamaricaceae, de familie van de tamarisk-achtigen. Tamarisk is de Nederlandse naam. Vertegenwoordigers van de Tamaricaceae groeien van nature in de droge gebieden van Europa, Azië en Afrika. Veel soorten zijn bestand tegen zoute grond – ze groeien vaak in kuststreken – en verdragen alkalische (niet-zure) bodemomstandigheden. Wie de uitgave ‘Tamarix, A case study of ecological change in the American West’ doorleest, ontdekt dat Tamarix ook in de Verenigde Staten voorkomt, weliswaar als exoot. De soorten daar worden omgeschreven als uiterst invasief. Vooral na 1950 zagen Amerikaanse wetenschappers de zich uitbundig verspreidende Tamarix (daar ook salt-cedar genoemd) als een bedreiging, met name in de droge – en tegenwoordig steeds droger wordende – gebieden. ‘A big Tamarix can suck about 73.000 gallons of riverwater a year’. Omgerekend is dat zo’n 275.000 liter. Daarnaast ontwikkelt Tamarix een enorm uitgebreid en diep wortelgestel waardoor buurplanten weinig kans maken. Nog altijd heerst er de discussie of het aanwijsbaar rampzalig is of dat er sprake is van xenofobie. Immers de vele Tamarix werden ooit bewust geïmporteerd om wind te breken en erosie langs rivieren te voorkomen. Dat de plant in de zuidwestelijke delen van de VS niet meer weg te denken is, mag duidelijk zijn…
Het hele verhaal lezen? Koop het magazine in de winkel of bestel hier via de webshop of neem een abonnement a € 48,50 per jaar en kies hier uw welkomstgeschenk: www.tijdschriftdetuin.nl/welkomstgeschenk
Tamarix ramosissima ‘Pink Cascade’
Tamarix gallica
Tamarix tetrandra
